Nu gaat het echt beginnen

We komen aardig in het tijdritme van hier en maken ons op voor het halen van de camper. We stonden voor 11.30 uur op de lijst, wat best laat is als je al om 5 uur wakker bent. Om de tijd de doden hebben we een ontbijtje en een bakkie koffie gedronken bij Tim Hortons (een filiaal wat je overal tegenkomt). Gezellig gekletst met een truck chauffeur en met een omweg terug naar het hotel gelopen. Er is daar in de buurt weinig te doen of te bekijken helaas. Nu konden we ons al wel voorbereiden waar we konden gaan overnachten bij onze eerste stop: De Niagara falls.
In Canada mag je overal vrij staan om te overnachten en voor de eerst nacht was dat de parkeerplaats van de Walmart. Na een korte uitleg over de camper en de controle van de camper mochten we op pad. De camper die wij meekregen was 8 meter en er was een stel dat kreeg er een mee van 10 meter! Eerst op pad om de camper te vullen met boodschappen, die hadden we makkelijk gevonden en parkeren ging ook goed. De benzine tank was voor 3/8 gevuld en ik voel me fijner als ik zeker weet dat ik genoeg benzine bij me heb, dus eerst maar eens op zoek naar een benzinestation. Ondertussen was het hier spitsuur en was het vreselijk druk. Diverse keren fout gereden, een keer door rood gereden (oeps), doodlopende straat in gereden; samen keren gaat ons goed af en Jules die dacht even om te keren op een kruispunt met dat grote ding…. Gelukkig had ik mijn verstand nog en zat ik achter het stuur, want dat gaat echt niet. Ik was echt na deze enerverende rit blij dat we een niet al te grote camper hadden gekregen. De benzine is heel goedkoop hier, bij deze (nog niet eens de goedkoopste pomp) betaalde we 0,89 euro.
Bij de Walmart zal ook een LCBO (winkel waar je bier, wijn en sterke drank kunt kopen) waar we een lekker drankje wilde kopen. Bleek deze net een minuut dicht te zijn, balen! De Canadezen zijn erg behulpzaam en er werd ons verteld waar er nog wel een open was. We vonden gelijk een goeie parkeerplaats om de camper morgen te parkeren als we naar de Niagara falls zouden gaan. Een geluk bij een ongeluk. Na deze toch wel spannende dag smaakte dat wijntje wel heel erg lekker. Voor het thuisfront even een filmpje gemaakt van de camper. We moesten wel weer even naar de Walmart lopen om op de wifi te komen. En nu we er toch waren konden we net zo goed nog even naar binnen. Voor wie het nog niet wist; Jules is gek op supermarkten in het buitenland.
Het was een spannende dag, gauw gaan slapen want morgen gaat het avontuur echt beginnen.
Onze volgende bezienswaardigheid waren de Niagara falls. De auto hadden we geparkeerd en we liepen naar de watervallen. Onderweg zie je echt heel veel casino’s en hotels. De lucht werd steeds vochtiger naarmate we dichter bij de watervallen kwamen. Om dichterbij de watervallen te komen moesten we een wandelpad aflopen, waarbij je tussen de struiken op uitkijkpunten als een glimp van dit natuurwonder kon zien. En zo schattig, een eekhoorntje wat zijn voorraad aan het opgraven was. Eenmaal beneden bij de watervallen is het echt indrukwekkend om te zien en omdat wij zo heel vroeg op pad waren, was het nog redelijk rustig qua mensen. Het zijn eigenlijk twee watervallen: De Niagara falls en the Horseshoe falls (deze loopt in een hoefijzer en vindt ik persoonlijk het mooist). Met de Journey behind the falls wordt je met een lift 38 meter diep in de rotsen aangelegd tunnelsysteem gebracht dat toegang biedt tot uitkijkpunten direct bij de waterval. Hier hoor je heel goed wat voor kracht er achter dat water zit. Hier stond de Skylon Tower. Hier zijn we in geweest om een mooi uitzicht te hebben over de Niagara falls. Als je dan hier zo staat kan je niet begrijpen (ik in ieder geval niet) dat er mensen zijn die zich vrijwillig in een ton zich er vanaf laten storten. Toch is dat het geval. In 1901 liet Annie Edson Taylor zich in een ton naar beneden storten. Ze hield er alleen wat schaafwonden en blauwe plekken aan over.
De wandeling terug naar de camper ging veel sneller dat we hadden gedacht. Dat kwam mooi uit. Even snel wat eten en dan door naar onze volgende bestemming: Bruce Peninsula. Dit was een best lange rit van 280 kilometer naar een plaatsje Sauble Beach. Hier was een camping waar we aan het stroom konden hangen zodat we eindelijk onze laptop op konden laden. Ik heb maar weinig wifi, dus het is maar de vraag wanneer ik weer iets kan versturen. Het was nog heerlijk weer toen we daar tegen 16 uur aankwamen en konden we nog heerlijk buiten zitten. We boffen wel met het weer, alleen regen gehad tijdens het rijden. Echt top!
Korte samenvatting van mijn eerste indruk van Canada: Aardige behulpzame mensen, ruime brede wegen, rechtsaf slaan mag altijd (als het verkeer het toelaat), de verkeerlichten hangen voorbij het kruispunt wat toch wel erg handig is. Je mag elkaar hier aan alle kanten inhalen dus ook rechts, dat blijkt toch wel veel fijner te rijden dat hoe dat hier bij ons gaat. We gaan nu wat meer de natuur in dus ik ben benieuwd.