Killarney en Huntsville

Opstaan met een mooie zonsopkomst is altijd fijn, zeker als je een lange rit voor de boeg hebt. We gaan vandaag naar Killnarey Provincial Park rijden, zo’n 285 km. Hemelsbreed ligt het Provincial park maar 60 kilometer van Manitoulin Island af, maar je moet helemaal omrijden om er te komen. Via Espagnola en Sudbury waar we een heerlijk ontbijtje genuttigd hebben. Dit keer had ik een Grilled Cheese sandwich met een heerlijk bakkie thee; met melk en suiker jammie….
Onderweg zie je goed dat de indian summer zijn intrede doet, de bomen beginnen nu prachtig te verkleuren De lange rit was adembenemend mooi, totaal geen straf om zo lang te moeten rijden. Je bleef je verbazen over de verkleuring van de bomen, hoe mooi die wel niet is. Onderweg ook nog even gestopt bij een mall. Hier heb ik een leuk t-shirt van de Tornoto Blue Jays gekocht. Jammer genoeg stonden er veel panden leeg in de mall, waardoor we er zo doorheen waren.
Bij het Killarney Provincial Park te zijn aangekomen bleek het park eigenlijk geen plaats meer voor ons te hebben (alle lange plekken waren verhuurd). Gelukkig mochten we op de noodplek gaan staan (geen officiële camper plaats). Dit was geen straf. Deze lag wat achteraf heerlijk rustig. Met wat draai en steekwerk de camper neergezet en toen was het wel weer tijd voor een wijntje. Vooral om te proosten op al dat moois wat je zoal onderweg tegenkomt. Ondertussen vlogen de eekhoorntjes me om de oren en had ik snel mijn camera gepakt om deze lieve vrolijke beestjes vast te leggen. Tussen de bedrijven door hield ik ook mijn dagboek bij en op een gegeven moment zie ik tussen de struiken opeens een zwarte beer! Ik kon het niet geloven en Jules bleef ook zitten toen ik met mijn camera in de aanslag ging om hem proberen vast te leggen. Dit lukte helaas niet. Ik had gehoopt dat hij iets verder het pad af zou lopen, maar hij door verder de struiken in. Ik kon het maar niet geloven; zo dicht bij de camper. Toen we bij het informatiecentrum nog wat kleine houtjes voor het vuur gingen kopen hebben we het nog even nagevraagd, maar het klopte wel degelijk! De eerste beer was een feit. Alleen had ik hem gezien en Jules niet.
Er waren diverse wandelingen te doen in het pak; wij hadden voor de volgende ochtend The Crack uitgekozen. Dit was een pittige wandeling werd er gezegd dus in ieder geval een lunchpakket, water, appel en nootjes mee voor onderweg. Eerst nog even onze grijswatertank (douche-/ afwaswater) legen bij een dumppunt waar we ook het verse drinkwater gelijk aan konden vullen.
De wandeling was echt prachtig. Hij begon vrij makkelijk door het bos en lang wat meren, maar al vrij snel gingen we wat klimmen. Dit werd al vrij snel serieus klim en klauterwerk over de graniet blokken. De omgeving was echt weer super mooi. Een hele belevenis om zo’n wandeling te maken. Toen we echt serieus moesten gaan klimmen heb ik mijn camera maar in mijn rugtas opgeborgen,; ik had mijn beide handen wel nodig om me goed vast te houden. En ik had de wijze raad nog in mijn oren van een oude man in Tobermory (baas van labrador Kano) die drukte ons op het hart: “be safe and then have fun”. De klim was echt pittig door de spleet in de rots (The Crack) waren we er bijna en het uitzicht op de ‘Killarney Ridge’ was echt adembenemend mooi. De tocht was in totaal 9 km en de hoogste punt was 353 meter. We keken onder het genot van onze welverdiende lunch uit op de La Cloche Mountains. Je kan deze wandeling door het La Cloche Mountains ook lopen in ongeveer 7 dagen dit is zeker wel 75 kilometer! Bovenop de berg waren 2 vrouwen die deze tocht aan het wandelen waren. Zei vertelden ook dat ze tot nu toe nog geen beren had gezien, terwijl voorgaande keren wel beren had gezien. Ik hoop maar dat we er nog eentje goed kunnen spotten.
Omdat wij vrij vroeg aan deze wandeling begonnen waren hadden we nog niet zo veel last van de medewandelaars. Op de terugweg werden dat er toch wel veel meer. Ook best veel mensen die deze klim met de hond liepen. Op de parkeerplaats troffen we een mevrouw die de meerdaagse wandeling ging lopen met haar hond Henry. Jules heeft voor haar nog een foto van hun gemaakt bij hun beginpunt. Dat lijkt me echt zo gaaf om zo’n tocht met je hond te doen…. Helaas is dat voor Jansen niet meer weggelegd. Onderweg nog een grijs slangetje gezien die razend snel over het voetpad schoot, ik ging er bijna op staan. En nog leuke gestreepte eekhoorntjes gezien. Na deze inspannende wandeling zijn we naar het dorpje Killarney gelopen om in ieder geval drinkwater te halen. Je kan wel uit de kraan drinken, maar het smaakt (volgens Jules wat naar chloor). Daar maar gelijk wat gegeten bij Aunty Bea’s. Het is een klein vissersdorpje. We zagen een watervliegtuigje wat net wilde gaan vertrekken. De piloot vroeg aan Jules of hij even wilde helpen bij het opstijgen. Ik heb dat mooi kunnen filmen. Het was spectaculair om te zien hoe dat gaat. Zoiets zie je niet zo gauw. Op de weg terug naar het Park besloten we nog een kleine wandeling eraan toe te voegen. De Granite Ridge trail. Deze was ongeveer 4 km en had wat minder klim en klauterwerk. Was ook wel mooi, alleen niet zo mooi als die van vanmorgen. Heel moe maar voldaan gingen we terug naar ons mooie stekkie. Omdat het nog van dat mooie weer was heb ik wat onderbroeken, shirts e mijn broek gewassen. De zon bleef alleen niet zo lang meer schijnen waarna ik de was maar naar binnen heb verplaatst om te drogen. Omdat de eekhoorntjes zich nu ook niet lieten zien ging Jules een filmpje gaan kijken in de camper en ik ging verder in mijn boek. Best knus.

Huntsville
Dit stond voor deze dag op het programma. Weer een rit van ongeveer 280 km waar we zeker ruim 3 uur over gedaan. Gelijk toe we wakker waren ons klaar maken voor de rit. De route ging via de 637 (die echt prachtig was en die we ook gefilmd hebben) over op de 69. De route was echt prachtig. Zelfs langs de snelweg is het hier nog super mooi, dus vervelen was er zeker niet bij ook al zat je naast de bestuurder. In de buurt van Huntsville weer even gestopt om te tanken en de boodschapjes te doen. Jules blijft stug elke avond voor ons koken die schat van me. Het was vandaag erg regenachtig dus na het inchecken op de camping maar wat zitten appen, mijn digitale dagboek bijgehouden, heerlijk gedoucht, alles foto’s en filmpjes veilig gesteld en na ons avondmaal een rondje over de camping. Klein hoor want het begon heel snel weer te regenen. Deze dag is weer snel voorbij gegaan zonder bijzondere avonturen. Hopelijk gaan we morgen meer avonturen beleven in Huntsville.
De nacht heel slecht geslapen en toen ging de telefoon van Jules ook nog eens af om 4.30 uur, tja toen lukte het helemaal niet meer om te slapen en zijn we er om 5.30 uur maar uit gegaan. We hebben goed internet dus goed het weer bekeken en zoals het eruit zag zou het na 6 uur droog worden. We hadden bedacht om naar het centrum van Huntsville te lopen, ongeveer 14 kilometer heen en terug. In het centrum zat een leuk tentje waar je ’s morgens vroeg al kon ontbijten (kon ik mooi gelijk even plassen, want dat moet ik werkelijk altijd wel). Voor ontbijt had ik heerlijke pannenkoeken met vers fruit en maple sirup heerlijk hoor met een bakkie thee. Het bleef zo nu en dan wel regenen. We waren zo vroeg dat de winkeltjes nog dicht waren, maar we hadden er al wel een paar gezien waar we straks naar binnen wilde. Eerst dan maar naar de Lion’s look out, dan voel je toch wel je benen hoor van al dat geklim. Bij dit uitkijkpunt zag je het centrum en een mooi uitzicht over Fairy Lake. De eerste winkel die we binnen gingen was een outdoor winkel te vergelijken met Bever sport. Verder zijn er veel sport winkels waar ze voornamelijk ijshockey spullen verkopen, Jules kon zijn hart ophalen. Omdat het toch een beetje van dat rot weer bleef gaan we morgen maar kanoën en gingen we na het eten even de lege flessen wegbrengen. Je krijgt hier op flessen en blik statiegeld. Volgende keer toch maar wat eerder op letten, er zijn al wat flessen en blikken weggegooid. Het leuke is ook dat ze hier nog de klaar over hebben, grappig om te zien hoor en echt heel handig. En alle stroomkabels hangen hier boven de grond. De auto’s die je hier voornamelijk ziet rijden zijn de Pickup’s: Chevrolet Silverado, GMC en Dodge je valt echt op als je een ander type auto rijdt. We waren lekker rondom de camper aan het rommelen, mooie foto’s van een vlinder gemaakt, heerlijk zitten lezen en Jules heeft uitgevlooid dat we in Québec naar een ijshockey wedstrijd kunnen gaan. Dat komt beter uit met de planning dan een dag langer in Montreal te blijven, want onze eerste idee was. Al met al was het toch wel weer een leuke dag ondanks de regen.